Dit artikel begint met een cliché waar zo veel artikelen uit de afgelopen twee jaar mee zijn begonnen: de pandemie heeft alles veranderd, van onze leefstijl tot de manier waarop we werken. Die verschuiving op werkgebied heeft bij veel mensen voor onrust gezorgd en wat we nu zien, is dat werkenden in actie komen.

Onze geestelijke gezondheid heeft de afgelopen tijd flink te lijden gehad. We ervaren meer stress en zorgen op het werk en steeds meer mensen geven aan last te hebben van burn-outklachten. Er is veel geschreven over een van de directe gevolgen daarvan: een enorme stroom van mensen die ontslag nemen, in de Verenigde Staten beter bekend als The Great Resignation. Waar echter nauwelijks aandacht aan wordt besteed, is de genderongelijkheid die daar ook een grote rol in speelt en de verschillende redenen die mannen en vrouwen hebben om op te stappen. Zit er meer achter de ontslaggolf dan je in eerste instantie zou denken?

Vrouwen en de vele vrijwillige ontslagen

Volgens recente statistieken zijn twee keer zo veel vrouwen als mannen uit de arbeidsmarkt gestapt. De arbeidsmarktparticipatie van vrouwen ligt momenteel zelfs op het laagste punt in de afgelopen drie decennia. Lees dat nog eens. Bizar, toch? We horen en lezen steeds vaker over werkende vrouwen en het doorbreken van het glazen plafond, maar zien tegelijkertijd dat steeds meer vrouwen hun baan plotseling opzeggen vanwege de gevolgen van de pandemie.

Als we iets dieper graven, blijkt echter dat vrouwen vaak ontslag nemen omdat de druk te hoog is geworden, bijvoorbeeld doordat ze hun werk moeten combineren met gezinsverplichtingen en de zorg voor kinderen en ouderen. Andere vrouwen nemen ontslag vanwege de stress, zorgen en druk die ontstaat vanuit een schadelijke werkcultuur.

En die druk op vrouwen is sinds het begin van de pandemie alleen nog maar erger geworden. Ze moeten een manier vinden om naast het werk voor hun kinderen te zorgen (en de kosten voor kinderopvang zijn torenhoog), hebben last van werkstress en burn-out, en meer. Vaak krijgen ze maar weinig ondersteuning om alle balletjes hoog te houden.

Vrouwen nemen ontslag omdat ze veelal worden vergeten

In 2020 hield McKinsey een van de grootste enquêtes over vrouwen op de arbeidsmarkt. Hieruit kwam een flink aantal redenen naar voren waarom vrouwen besluiten hun baan op te zeggen:

• Te weinig flexibiliteit
• Altijd ‘aan’ moeten staan
• Meer huishoudelijke en zorgtaken als gevolg van de coronapandemie
• Stress/zorgen omdat ze vanwege andere verplichtingen soms minder goed presteren en bang zijn daarom veroordeeld te worden door anderen
• Terughoudendheid om persoonlijke uitdagingen te bespreken met teams en managers
• Niet betrokken worden bij de besluitvorming
• Het gevoel hebben niet zichzelf te kunnen zijn op het werk

Wat opvallend is, is dat er op dit moment (tegen het einde van 2021) maar weinig is veranderd. Sommige bedrijven hebben enigszins geprobeerd hun vrouwelijke werknemers te ondersteunen of tegemoet te komen, maar als we de statistieken over vrijwillige ontslagen bekijken, was dat duidelijk niet voldoende.

Vrouwen krijgen nog steeds geen prioriteit op het werk en maar weinig werkgevers zijn echt flexibel.

De reden waarom vrouwen ontslag nemen, is dat de arbeidsstructuur onvoldoende in hun behoeften voorziet. Je zou denken dat werkgevers juist in deze tijd, nu ze zo veel moeite hebben om werknemers te behouden, meer hun best zouden doen om te erkennen dat hun medewerkers meer zijn dan een radertje in het grotere geheel. Ze moeten inzien dat medewerkers ook een leven buiten het werk hebben en dat die werelden onvermijdelijk soms in elkaar overlopen. Toch zien we dat maar weinig werkgevers actief proberen die druk te verlichten.

Er verandert weinig in 2022, tenzij werkgevers in actie komen

Een ander onderzoek dat dit jaar door Qualtrics werd uitgevoerd, waaruit het Employee Experience Trends Report 2022 voortkwam, wijst uit dat de trend zich in 2022 waarschijnlijk voortzet. Uit dit onderzoek blijkt dat ten opzichte van vorig jaar minder mensen van plan zijn om bij hun huidige werkgever te blijven. Van vrouwen met een middenkaderpositie is de kans drie keer zo groot dat ze in het nieuwe jaar op zoek gaan naar een andere baan.

Als werkgevers hun eigen beleid en praktijken en de overkoepelende arbeidscultuur niet eens goed onder de loep nemen, blijft werknemersbehoud een grote uitdaging. Ze kunnen om te beginnen aandacht besteden aan geestelijke gezondheid, tastbare werknemersvoordelen bieden en investeren in een werkplek waar steun en begrip centraal staan in plaats van beschuldiging en veroordeling.

Toch heeft deze hele situatie één groot voordeel voor vrouwen. Er is momenteel veel meer ruimte voor groei en er zijn veel nieuwe wegen die je kunt inslaan. Neem bijvoorbeeld tijd voor persoonlijke reflectie, doe cursussen, werk aan je carrièrepad en/of probeer iets nieuws.

Dit is het moment om stil te staan bij wat jij echt belangrijk vindt, hoe je wilt werken en wat je het liefste doet. Als je huidige baan je te weinig voldoening geeft, zijn er genoeg werkgevers die je met open armen ontvangen als je besluit om weer aan het werk te gaan.

Door de grote golf aan vrijwillige ontslagen is er namelijk ook een ruimer aanbod aan vacatures. Of misschien wil je weleens zelf de touwtjes in handen nemen en is dit het moment om je dromen na te jagen. Kun je wel wat hulp gebruiken bij deze overgang? De coachingdiensten van de.Trybe kunnen je helpen bij je beslissing en proces.